ZORGVASTGOED

Het beleggingsvolume in het eerste kwartaal van 2025 bedroeg bijna € 100 miljoen en is daarmee vergelijkbaar met hetzelfde kwartaal in 2024. Hoewel het eerste kwartaal historisch gezien achterblijft bij andere kwartalen, is van daadwerkelijk herstel in het transactievolume nog geen sprake. De gedaalde financieringsrente heeft er wel toe geleid dat beleggers die afhankelijk zijn van vreemd vermogen – zoals particuliere beleggers en vastgoedfondsen – langzaam weer actiever worden. Institutionele beleggers waren verantwoordelijk voor 20 procent van het totale beleggingsvolume. In tegenstelling tot 2024 lag het gemiddelde investeringsvolume per transactie in het eerste kwartaal hoger. Van de geregistreerde transacties vond circa 80 procent plaats in het intramurale en particuliere woonzorgsegment. Opmerkelijk is dat 100 procent van deze transacties werd uitgevoerd door Nederlandse investeerders. Gezien de verwachte verdere daling van de financieringsrente in 2025 en de toegenomen marktactiviteit, voorzien we in de komende kwartalen een stijging van het investeringsvolume. Door de aangekondigde verlaging van de overdrachtsbelasting per 2026 is het aannemelijk dat een deel van de investeringen in het laatste kwartaal van 2025 wordt doorgeschoven naar het eerste kwartaal van 2026.

De druk op de verpleeghuiszorg blijft structureel hoog: begin 2025 stonden bijna 20.000 mensen op de wachtlijst voor ouderenzorg. Hoewel dit een lichte daling is ten opzichte van eerdere kwartalen, wijst het nog altijd op een aanzienlijk tekort aan passende zorgplekken. Tegelijkertijd is de eigen bijdrage voor intramurale zorg opgelopen tot maximaal €2.950 per maand. Deze stijging is het gevolg van inkomensverhogingen in 2023 – zoals aanpassingen in het minimumloon en de AOW – die doorwerken in de bijdrageberekening voor 2025. Voor veel ouderen betekent dit dat een substantieel deel van hun pensioen opgaat aan verblijfskosten.

Daarom winnen particuliere extramurale woonzorgconcepten aan aantrekkelijkheid. In deze woonvormen huren cliënten zelfstandig een appartement en ontvangen zij zorg aan huis via een Wlz-indicatie. De zorgcomponent wordt vergoed, maar de woonlasten zijn voor eigen rekening. Cruciaal is dat bij extramurale zorg de lage eigen bijdrage geldt (maximaal € 900 per maand), waardoor het verschil met de intramurale bijdrage – soms meer dan € 2.000 – beschikbaar blijft voor huur en overige woon- en leefkosten. Daarmee komt kwalitatief hoogwaardige en zelf standige woonzorg binnen bereik, zonder dat dit per saldo duurder is dan verblijf in een verpleeghuis.

Voor beleggers vormt dit een aantrekkelijk perspectief. Extramurale woonzorg speelt in op zowel een maatschappelijke opgave als op financiële haalbaarheid. Het biedt ruimte voor stabiele exploitatie, sluit aan bij het beleid van 'langer thuis', en past binnen de structurele trend van het scheiden van wonen en zorg. Bovendien blijft het risico op faillissementen onder zorgverleners en huurders laag, met in het meest recente kwartaal zelfs een lichte daling van het aantal faillissementen.